mardi 21 avril 2015

Saint ANASTASE (ANASTASIUS) le SINAÏTE, ermite et higoumène


Saint Anastase

Higoumène au Mont-Sinaï (7ème s.)

Il était né à Chypre avant l'arrivée des Arabes. Il fit peut-être des études de médecine comme semble en témoigner sa culture médicale. Il se fit moine au Mont-Sinaï. Mais à cette époque, la profession monastique en Orient, même en cette époque troublée, n'est pas un obstacle aux voyages comme nous le constatons par bien d'autres saints pèlerins. On le trouve à Damas et en Egypte. De passage à Alexandrie, il s'intéresse aux controverses théologiques et défend la foi du concile de Chalcédoine : le Christ est vrai Dieu et vrai homme. Arrive le tourbillon de la conquête arabe qui bouleverse la société chrétienne. Anastase encourage les chrétiens des régions conquises à rester fidèles à leur foi. Beaucoup de chrétiens sont déportés par les conquérants vers des régions insalubres. Saint Anastase et d'autres moines se dévouent auprès d'eux, partageant leurs épreuves et les réconfortant. Nous avons de lui un traité de christologie et une catéchèse populaire où s'expriment son ouverture d'esprit et sa profondeur théologique.

SOURCE : http://nominis.cef.fr/contenus/saint/1011/Saint-Anastase.html

« Prière de Conversion » de Saint Anastase le Sinaïte

Voici une Prière pour notre propre conversion « Comment oserai-je Te prier de me pardonner, moi qui ai si souvent promis de me convertir et qui n'ai jamais exécuté ma promesse ? » de Saint Anastase, surnommé Sinaïte parce qu'il était Moine du mont Sinaï au VIIe siècle.

La Prière de Saint Anastase le Sinaïte « Comment oserai-je Te prier de me pardonner, moi qui ai si souvent promis de me convertir et qui n'ai jamais exécuté ma promesse ? » :

« Comment oserai-je Te prier de me pardonner, moi qui ai si souvent promis de me convertir et qui n'ai jamais exécuté ma promesse ? Moi qui ai si souvent protesté dans l'église que je ne pécherais plus, et qui suis aussitôt retombé dans mes crimes ? Donne-moi encore une année de temps. Aie pitié de moi, parce que je suis faible et infirme. Je me suis livré malheureusement aux mauvais penchants de mon corps et de mon âme, et je n'ai suivi que mes passions et mes affections dépravées. Je vois que le temps de la moisson est venu, et que le moissonneur paraît avec la faux à la main. Je vois que la mesure de mes jours est remplie, et que le juge va paraître. Tourne, Seigneur, tes yeux favorables sur moi. Sauve-moi par un effet de ta miséricorde. Sauve-moi par cette pitié qui a sauvé tous ceux qui ont eu le bonheur de l'être. Moïse a péché, Aaron a péché, David a péché, saint Pierre le chef des apôtres a péché. Fais-moi donc entendre ces paroles consolantes : « Ta foi t'a sauvé, va en paix ». Car de tous ceux qui sont sauvés, aucun n'a entendu ces paroles : « ce sont tes œuvres qui t'ont sauvé ». C'est Toi qui sauves ceux qui ont mis en Toi toute leur confiance. Ainsi soit-il. » 

Saint Anastase le Sinaïte - VIIe siècle


Anastasius the Sinaite, Hermit (RM)
Died c. 678. A Palestinian hermit on Mount Sinai, Anastasius participated in all the Christological controversies of his time, in Syria, Egypt, and elsewhere. He has left ascetical and theological writings of considerable value (Attwater2, Benedictines, Encyclopedia).
SOURCE : http://www.saintpatrickdc.org/ss/0421.shtml

Book of Saints – Anastasius the Sinaite


ANASTASIUS THE SINAITE (Saint) (April 21) (7th century) An Anchorite in Palestine, author of several ascetical works of considerable value. He took part on the Catholic side in the controversies of his time, and at Alexandria engaged successfully in public disputations with the Eutychian heretics. He is styled “The Sinaite” from his having inhabited a hermitage on Mount Sinai, where he died about A.D. 678.

MLA Citation

  • Monks of Ramsgate. “Anastasius the Sinaite”. Book of Saints1921CatholicSaints.Info16 June 2012. Web. 21 December 2020. <http://catholicsaints.info/book-of-saints-anastasius-the-sinaite/>

SOURCE : https://catholicsaints.info/book-of-saints-anastasius-the-sinaite/

Saint Anastasius of Sinai


Also known as

  • Anastasius Sinaita

Memorial

Profile

May have studied medicine as he seemed to have a greater knowledge of the subject than most people. Monk at Saint Catherine’s Monastery on Mount Sinai. Travelled to Damascus, Syria, and AlexandriaEgypt. Defended the faith in Chalcedon, urged Christians to keep their faith in the face of invading Muslims, and ministered to those who had been driven into exile for staying ChristianAbbot of Saint Catherine’s. Fought against many of the heresies of the day. Wrote on a number of theological topics; the versions that have survived suffer from much editing and additions through the years.

Born

Died

Canonized

SOURCE : https://catholicsaints.info/saint-anastasius-of-sinai/



St. Anastasius the Sinaite, Anchoret

HE testifies of himself, that in his tender years he listened to the gospel with no less respect than if he had heard Christ himself speak; and received the blessed eucharist with the same love and tenderness as if he embraced him visibly present.—After visiting the holy places at Jerusalem, he went to mount Sinai, and was so much edified by the sight of the angelical lives of the hermits who inhabited it, that he built himself a cell among them. Here, perfectly dead to all earthly things and to himself, he deserved, by prayer and obedience, to receive from God the double talent of wisdom and spiritual science, the treasures of which are only communicated to the humble. He often left his desert to defend the church. At Alexandria he publicly convicted certain chiefs of the Acephali heretics, that, in condemning St. Flavian, they had condemned all the fathers of the church, insomuch that the people could scarcely be contained from stoning them. He confuted them by an excellent work entitled Odegus, or the Guide; in which, besides refuting the Eutychian errors, he lays down rules against all heresies. He has also left several ascetic works, full of piety and devotion. In his discourse on the Synaxis, or mass, he urges the duties of the confession of sins to a priest, respect at mass, and pardon of injuries in so pathetic a manner, that Canisius and Combefis recommended this piece to the diligent perusal of all preachers. This saint was living in 678, as Ceillier demonstrates from certain passages in his Odegus. 1 See Henschenius, t. 2, Apr. p. 850; Ceillier, t. 17.

Note 1. T. 17, P. 431. [back]

Rev. Alban Butler (1711–73).  Volume IV: April. The Lives of the Saints.  1866


St. Anastasius Sinaita

A Greek ecclesiastical writer, b. at Alexandria in the first half of the seventh century; d. after 700. He was abbot of the monastery of Mt. Sinai, and so active an opponent of the Monophysites, Monothelites, and Jews that he was known as "the new Moses". His principal work is the "Hodegos" (Hodegos), or "Guide", written in defence of the Catholic Faith against the attacks of the aforementioned heretics. It was a popular manual of controversy among the medieval Greeks. The (154) "Questions and Answers on Various Theological matters" attributed to him are in part spurious. He also wrote a "Devout Introduction to the Hexaemeron" in twelve books, the first eleven of which have reached us only in a Latin translation. These and other minor writings are found in Migne (P.G. LXXXIX). Le Quien attributed to him, without sufficient reason, the "Antiquorum Patrum Doctrina de Verbi Dei Incarnatione".

Sources

BARDENHEWER, Patrologie (1902), 512, 48; KUMPFMÜLLER, De Anastasio Sinaitâ (Würzburg, 1805); KRUMBACHER, Gesch. d. byz. Lit. (2d ed.), p. 64.

Shahan, Thomas. "St. Anastasius Sinaita." The Catholic Encyclopedia. Vol. 1. New York: Robert Appleton Company, 1907. 20 Apr. 2015 <http://www.newadvent.org/cathen/01455d.htm>.

Transcription. This article was transcribed for New Advent by W.S. French, Jr.

Ecclesiastical approbation. Nihil Obstat. March 1, 1907. Remy Lafort, S.T.D., Censor. Imprimatur. +John Cardinal Farley, Archbishop of New York.

Copyright © 2020 by Kevin Knight. Dedicated to the Immaculate Heart of Mary.

ANASTASIOS OF SINAI

The following list is an updated and modified version of that created by M. Geerard and revised by J. Noret, Clavis Patrum Graecorum, vol. 3, second edition (Turnhout 2003), 7745-81. For other lists of genuine and spurious works and editions, see K.-H. Uthemann, “Anastasius the Sinaite” in A. Di Berardino (ed.), Patrology: The Eastern Fathers from the Council of Chalcedon (451) to John of Damascus (750) (Cambridge 2006), 315-6; 

updated by C. Kuehn, review of Patrology: The Eastern Fathers, in BZ 101/2 (2008), 813-5. See also C. Kuehn and J. Baggarly, S.J., (eds. and trans.), Anastasius of Sinai: Hexaemeron (OCA 278) (Rome 2007), lxviii-lxxii; M. Richard and J. Munitiz, S.J., (eds.), Anastasii Sinaitae Quaestiones et responsiones (CCSG 59) (Turnhout 2006), viii-ix. For a  modern study of the works attributed to Anastasios of Sinai, see S. Sakkos, Περὶ Ἀναστασίων Σιναϊτῶν (Thessaloniki 1964). J.-P. Migne collected most of the works attributed to Anastasios of Sinai in PG 89. See esp. columns 11-26, 35-1288, and 1389-1397. See also PG 44 columns 1328-1345 and PG 55 columns 543-55.


1. Attributed to Anastasios of Sinai and considered genuine

***
Opera

Migne, J.-P., general editor. S. P. N. Anastasii, cognomento Sinaïtae, Patriarchae Antiocheni, Opera omnia, quae supersunt. Volume 89 in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior. (PG 89). Columns 1-1288, 1389-1397. Paris, 1865. Reprinted from 1860 edition. See also PG 44 columns 1328-1345; and PG 55 columns 543-55.

Gretser, Jacob. Jacobi Gretseri Societatis Jesu theologi Opera omnia. Volume 14. Ratisbonae, 1734.

***
Viae dux (CPG 7745)

Uthemann, Karl-Heinz, ed. Anastasii Sinaïtae: Viae dux. CCSG 8. Turnhout 1981. 

Gretser, Jakob, ed. and trans. Anastasii Sinaitae, Patriarchae Antiocheni  ὉΔΗΓΟΣ, seu, Dux viæ, aduersus Acephalos. Ingolstadii, 1606. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 36-310. Paris, 1865.

 ***
Qaestiones et responsiones (CPG 7746)

Richard, Marcel, and Joseph Munitiz, s.j., eds. Anastasii Sinaïtae: Quaestiones et responsiones. CCSG 59. Turnhout, 2006. 

Sieswerda, Douwe, Pseudo-Anastasius en Anastasius Sinaïta: Een vergelijking. De Pseudo-Anastasiaanse Quaestiones et responsiones in de ΣΩΤΗΡΙΟΣ. Prolegomena, tekst en commentaar. Ph.D. dissertation, Universiteit van Amsterdam, 2004.

Gretser, Jakob, ed. and trans. Sancti Anastasii Sinaitae, Patriarchae Antiocheni Quaestiones et responsiones de variis argumentis CLIV. Ingolstadii, 1617. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 312-824. Paris, 1865.

***
Homilia i, ii, iii de creatione hominis (CPG 7747-9)

Capita vi contra Monothelitas (CPG 7756)

Contra Monophysitas (CPG 7771)

Uthemann, Karl-Heinz, ed. Anastasii Sinaïtae: Sermones duo in constitutionem hominis secundum imaginem Dei necnon opuscula adversus monotheletas.  CCSG 12. Turnhout, 1985. 

Mai, A., ed. Anastasii Patriarchae Antiocheni e sermone: Secundum imaginem, fragmentum. In Scriptorum veterum nova collectio, volume 9, pages 619-21. Rome, 1833.Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1143-50 (= volume 44, columns 1328-45). Paris, 1865. 

Mai, A., ed. Relationes impurarum impiarumque Arii sententiarum. In Scriptorum veterum nova collectio, volume 7, pages 202-6. Rome, 1833.Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1179-90. Paris, 1865.  

Bandini, Angelo Maria, ed. S. Ioannis Chrysostomi In Ninivitarum poenitentiam homilia. Anastasii Sinaitae Sermo III. De hominis creatione. Florence, 1763. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1151-80. Paris, 1865.

Tarinus, Joannes [Tarin, Jean], ed. and trans. De homine ad imaginem Dei condito. In Origenis Philocalia, de obscuris s. Scripturae locis, a Basilio magno & Gregorio theologo ex variis Origenis comm. excerpta. Paris, 1618; reprinted 1624.

Du Duc, Fronton. Ad imaginem Dei et ad similitudinem (CPG 3218). In D. Gregorii Nysseni Opuscula nonnulla, nunc primum in lucem edita. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 44, columns 1328-45 (= volume 89, columns 1151-80). Paris, 1865.

***
Homilia de sacra synaxi (CPG 7750)

Franciscus Combefis, ed. S. Anastasii Sinaïtae Orato de Sacra Synaxi. In Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 825-49. Paris, 1865.

Tatius, Achilles, trans. Beati Anastasii ... Oratio de sacra synaxi. Rome, 1579.

***
Homilia in sextum Psalmum (CPG 7751)

Canisius, Henricus, and Franciscus Combefis, eds. S. Anastasii Sinaïtae Oratio in Sextum Psalmum. In Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1077-1116 (= volume 55, columns 543-550, which is incomplete). Paris, 1865.

***
Sermo in defunctos (CPG 7752, BHG 2103u)

Matthaei, F. C., ed. Sancti Patris Nostri Anastasii Sinaïtae Sermo in defunctos perutilis. In Glossaria Graeca minora et alia anecdota Graeca, volume 1, pages 51-58. Moscow, 1774. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1192-1201. Paris, 1865. 

***
Sermo de transfiguratione (CPG 7753, BHG 1999)

Guillou, A., ed. “Le monastère de la Théotokos au Sinaï … Homélie inédite d’Anastase le Sinaïte sur la Transfiguration.” Mélanges d’archéologie et d’histoire 67 (1955): 216-258. 

***
Homilia in passionem Iesu Christ (CPG 7754, BHGn 416c)

Unedited. German translation by L. Cheikho, in Theologische praktische Quartalschrift 65 (1912): 780-95. 

***
Homilia in novam dominicam et in Thomam apostolum (CPG 7755 = 5058)

Kotter, B. ed. Die Schriften des Iohannes von Damaskos III. Contra imaginum calumniatores orationes tres. PTS 17, page 197. Berlin, 1975.  

***
Capita xvi contra Monophysitas (CPG 7757)

Sakkos, Stergios, ed. Ἀναστασίου Β΄ Ἀντιοχείας ἀνέκδοτα ἔργα. Pages 5-8. Thessaoniki, 1976.

***
Narrationes (CPG 7758; see ibidem for BHG numbers)

Binggeli, André, ed. and trans. Anastase le Sinaïte: Récits sur le Sinaï et Récits utiles à l’âme. Édition, traduction, commentaire. 2 volumes. Ph.D. dissertation, Sorbonne, 2001. 

Halkin, François, ed. In Analecta Bollandiana 63 (1945): 62-64. 

Nau, F., ed. “Histoires des solitaires égyptiens, MS. Coislin 126.” Revue de l’Orient Chrétien 12-14, 17-18 (1907-9, 1912-13). 

———————— , ed. “Le texte grec des récits utiles à l’âme d’Anastase (le Sinaïte).” Oriens Christianus 3 (1903): 56-75, 78-79. 

———————— , ed.”Le texte grec des récits du moine Anastase sur les saints pères du Sinaï.” Oriens Christianus 2 (1902): 58-89. 

———————— , trans. “Les récits inédits du moine Anastase: contribution à l’histoire du Sinaï au commencement du VIIe siècle.” Revue de l’Institut Catholique de Paris 1-2 (1902):1-70. 

***
In hexaemeron libri xii (CPG 7770)

Kuehn, Clement, and John Baggarly, S.J., eds. and trans. Anastasius of Sinai: Hexaemeron. Orientalia Christiana Analecta 278. Rome, 2007.

Allix, Pierre, ed., and André Dacier, trans. S. Anastasii Sinaitæ Anagogicarum contemplationum in Hexaemeron liber XII. hactenus desideratus. London, 1682. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1051-78. Paris, 1865.

Hervet, Gentian, trans. Anastasii Sinaïtae, monachi et presbyteri: In spiritualem anagogen sex dierum creationis. Paris, 1579. Reprinted with changes in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 851-1052. Paris, 1865.  

***
Disputatio adversus Iudaeos (CPG 7772)

Mai, A., ed. In Scriptorum veterum nova collectio, volume 7, page 207. Rome, 1833. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1203-82. Paris, 1865. 


2. Attributed to Anastasius of Sinai, but of uncertain origin 

***
Sermo de tribus quadragesimis (CPG 7773)

Cotelier, J. B., ed. In Ecclesiae Graecae Monumenta, volume 3, page 425. Paris, 1686. Reprinted in Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca Prior, edited by J.-P. Migne, volume 89, columns 1389-97. Paris, 1865. 

***
De haeresibus (CPG 7774)

Uthemann, Karl-Heinz, ed. “Die dem Anastasios Sinaites zugeschriebene Synopsis de haeresibus et synodis. Einführung und Edition.” Annuarium Historiae Concilionum 14 (1982): 58-94. 

Pitra, Jean-Baptiste, ed. In Iuris Ecclesiastici Graecorum Historia et Monumenta, volume 2, pages 257-71. Rome, 1868.

***
Concisa et perspicua fidei nostrae notitia (CPG 7775)

De liturgiis in quadragesimo die pro defunctis (CPG 7776)

Doctrina de temporibus (CPG 7777)

Pitra, Jean-Baptiste, ed. In Iuris Ecclesiastici Graecorum Historia et Monumenta, volume 2, pages 271-74, 277-80. Rome, 1868.

***
Capita paenitentialia (CPG 7778)

Precatio (CPG 7779)

Sakkos, Stergios, ed. Ἀναστασίου Β΄ Ἀντιοχείας ἀνέκδοτα ἔργα. Pages 9-12. Thessaoniki, 1976.

***
Doctrina Patrum (CPG 7781)

Diekamp, F., ed. Doctrina Patrum de Incarnatione Verbi. Muenster i. W., 1907. 


3. Testimonia for the Hexaemeron  

***
Glykas, Michael.  

Migne, J.-P., general editor. Michaelis Glycae, Opera omnia. In Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca, volume 158 (PG 158), columns 1-958. Paris, 1866. 

Bekker, Immanuel, ed. Michaelis Glycae: Annales. Bonn, 1836. 

***
Psellus, Michael.  

Westerink, L. G., ed. Michael Psellus: De omnifaria doctrina. Utrecht, 1948.

SOURCE : https://web.archive.org/web/20120313044248/http://www.anastasiosofsinai.org/list-of-works.html

Sant' Anastasio il Sinaita

21 aprile

m. 700 circa

Martirologio Romano: Sul monte Sinai, sant’Anastasio, egúmeno, che difese instancabilmente la retta fede contro i monofisiti e scrisse molti sermoni utili alla salvezza delle anime.

Nel Menologio dell'imperatore Basilio, al 20 aprile, è menzionato Anastasio che, vinto dall'amore di Cristo, lasciò il mondo e, recatosi prima a Gerusalemme, si ritirò poi sul Monte Sinai, dove visse umilmente fino alla morte, dopo aver guidato molti anacoreti sulla via della virtù: quest'elogio è passato nel Sinassario Costantinopolitano al 21 aprile. Nei Menei Anastasio è ricordato con questo distico, indice della sua fama e della sua sapienza: («Anastasio novello Mosé sul Sinai, si meritò di veder Dio prima ancora di essere morto»).

La vita di Anastasio, sacerdote ed egumeno, polemista ed esegeta, ci è quasi del tutto sconosciuta, anche perché qualsiasi notizia deve essere accettata con molta cautela per le frequenti confusioni con i numerosi omonimi, alcuni dei quali anche sinaiti, vissuti come lui tra il sec. VII e l'VIII. Di certo si sa che Anastasio fu ad Alessandria prima del 640, e poi tra il 678 e il 689, sotto il patriarca Giovanni III, monofisita, e sappiamo ancora che vent'anni dopo il III Concilio Costantinopolitano (680-681) egli viveva ancora. Nella sua strenua lotta contro tutte le eresie del tempo, nestorianismo, monofisismo. monotelismo, Anastasio scrisse numerose opere di polemica e di esegesi, di cui la più importante è La guida o Viae dux adversus acephalos in 24 capitoli, a difesa dell'ortodossia contro il monofisismo. Quest'opera scritta in pieno deserto ca. nel 685, è ricca di citazioni patristiche che però, essendo affidate solo alla memoria, sono spesso false. Nella guida Anastasio cita altri suoi lavori, di cui noi però conosciamo solo il titolo: Syntagma contro Nestorio, Tomo apologetico rivolto al popolo, Tomo dommatico e Syntagma contro i giudei. Il cardinal Mai attribuì ad Anastasio la disputatio adversus Judaeos , ma essa, essendo stata scritta circa 800 anni dopo la distruzione di Gerusalemme, non è da ascriversi al Sinaita. J. B. Pitra ha pubblicato (Iuris ecclesiastici Graecorum historia et monumenta, Roma 1868, pp. 257-74) due opuscoli autentici di Anastasio  in cui si parla già del monotelismo. Come esegeta Anastasio scrisse un Commentario dell'Esamerone in 12 libri, di cui solo l'ultimo è pubblicato nel testo originale, teso a interpretare allegoricamente tutto il Genesi in funzione di Cristo e della Chiesa. A questa opera, e precisamente al libro VI che tratta della somiglianza dell'uomo con Dio, sono da ricondursi alcuni frammenti, in cui una storia del monotelismo dalle origini al 700. Riguardo alle Domande e risposte, 154 quesiti a cui si dà risposta fondandosi sulla Sacra Scrittura e sulla Patristica, è da dire che il nucleo principale appartiene ad Anastasio, anche se la raccolta, nella forma in cui ci è pervenuta non è da ascriversi a lui.

Dei sermoni che Anastasio scrisse, cinque ne sono stati pubblicati, e cioè: Sul Salmo VI, di cui abbiamo anche la versione siriaca e araba; Intorno alla Messa e alla Comunione; Sui defunti; Sulla bestemmia, di cui ci resta solo un frammento edito da Papadopoulos Kerameus ; Per il Venerdì Santo, di cui si ha anche una traduzione araba e che è stato pubblicato nella traduzione tedesca da Scheicho. Ancora non è stato pubblicato il sermone Sulla discesa dell'anima di Cristo all'Inferno di cui esiste una traduzione siriaca

La festa di Anastasio si celebra il 21 Aprile.

Autore: Mario Salsano

SOURCE : http://www.santiebeati.it/dettaglio/50220